مردن عاشق نمی میراندش

در چراغی تازه می‌گیراندش

 سرنوشت اوست این خود سوختن

 شعله گرداندن چراغ افروختن

 «سایه» در نور کمال خویش محو شد،  و تن از همسفری با روح لطیفش بازماند. هوشنگ ابتهاج شاعری متفکر و موسیقیدانی متبحر بود که زبان و بیانش از ادراکی عمیق، و احساسی دقیق مایه می‌گرفت؛  و شعرش شهد گلهای سنّت و تجدد را درهم می‌آمیخت.  او خوب می‌فهمید و خوب می‌فهماند و به قول خودش صادقانه سخن می‌گفت.  رود خروشانی بود که جوش و خروش خویش را فرو خورده و به آرامش رسیده بود.  مطابق معمول جای خالی‌اش اکنون نمودار شده که از میان ما رفته است. نبودش را به همه استادان، دانشجویان و کلیه اهل هنر و خانواده محترم ایشان تسلیت می‌گوییم. به امید آن که راهش پررهرو باشد؛ اگرچه:

 عمر بسیار بباید پدر پیر فلک را

 تا دگر مادر گیتی چو تو فرزند بزاید

 انجمن علمی [استادان] زبان و ادبیات فارسی